Welvaart maak geloof oorbodig
Materialisme het ’n ander effek. ’n Land soos Suid-Korea het vir meer as 70 jaar lank herlewing en buitengewone kerkgroei beleef. Vir Christene was dit normaal om 5:00 in die oggend op te staan en by die kerk vir die kragtige werking van die Gees in hulle eie lewe, die kerk en die gemeenskap te gaan bid. In die vroeë tagtigerjare het Korea egter ’n tydperk van ekonomiese voorspoed betree. Dit het ’n onmiddellike uitwerking op die kerk gehad. Skielik was dit nie meer so ’nodig’ om vroeg op te staan om te gaan bid nie, want dit gaan mos nie regtig sleg nie. Daar was nie meer soveel geestelike druk en weerstand teen die Evangelie nie en Christene het meer geld gehad.
Geestelike sake soos mense se verlossing en om in die krag van die Heilige Gees te leef was nie meer so belangrik nie, want finansiële voorspoed het ’n gemaklike lewe moontlik gemaak en mense het God nie meer so nodig gehad nie. Die oomblik wanneer ons ‘genoeg’ het, verflou ons toewyding en ons afhanklikheid van God baie maklik.

God is nie meer nodig nie
Voorspoed bring mense tot waar God nie meer benodig word nie, want hulle glo vas dat hulle voorspoed deur hulle eie harde werk en vermoëns bepaal word. Wanneer God nie meer nodig is nie, neig mense maklik na ateïsme en agnostisisme. By welvaartsamelewings soos in Europa, Amerika en China, asook in Suid-Afrika, is daar ’n toename in ateïsme – welvaart maak geloof in God oorbodig. (Dit is egter belangrik om te verstaan dat dit nie die enigste redes vir ’n toename in ateïsme is nie.)

Voorspoedteologie die grootste gevaar
Voorspoed maak ook ’n ander ‘reus’ in ons wakker: gierigheid. Mense wat baie besit, wil meer hê. As gevolg van ons sondige natuur is dit ’n noodwendige gevolg van voorspoed. Mense word ook onvergenoegd. Voorspoed, gierigheid en onvergenoegdheid is op hulle beurt die bou-stene van ‘voorspoedteologie’.
Die prediking van voorspoedteologie is vandag die grootste gevaar vir die Kerk omdat dit op sukses en welvaart fokus. Daar is basies geen fokus op die redding en die sosiale nood van mense nie – dít is tog die kern van die Evangelie.
Indien ons voorspoedteologie ontleed, sien ons baie duidelik dat dit sy wortels in materialisme, sekularisme en humanisme het. Hierdie drie begrippe verklaar: Ons het God nie nodig nie: ons kan dit self doen.

Hoe bied jy weerstand teen sekularisme en humanisme?
• Bid vir ’n diep besef by mense oor die kortstondigheid van die lewe teenoor die Ewigheid; dat mense sal besin oor waar hulle die Ewigheid gaan deurbring
• Bid dat mense van hulle sonde bewus sal word en na ’n Verlosser sal soek
• Bid dat mense sal vra hoe hulle veilig kan wees en na ’n Beskermer sal soek
• Bid dat mense sal besef dat daar probleme is wat hulle nie self kan oplos nie en dat hulle na God sal soek
• Bid dat mense veral sal vra wat die doel van hulle lewens is, waarom hulle hier is en wat die sin van die lewe is
• Bid dat mense sal verstaan dat voorspoed en onafhanklikheid nie hulle diepste behoeftes aan ’n verhouding met God, intimiteit en die sin van die lewe kan bevredig nie

Vra ook die Here om jou spesifiek te wys waar voorspoedsdenke ’n vastrapplek in jou lewe gevind het, en bid dat God jou sal help om jou fokus onverskrokke op Hom terug te plaas.

BENNIE MOSTERT is die bestuurder van Jerigo-Mure-Gebedsnetwerk in Pretoria. Meer inligting: www.jwipn.com

Bron:juig.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Die wêreld is so min die vyand van die kerk as wat die see die vyand is van ’n visserman.

Dit moet eerder uitstuur as bewaar, eerder die wêreld innooi as probeer uithou.
Kerkstrukture mag nie selfsugtig wees en net gaan oor kerkmense nie.
Eintlik moet elke kerk ’n groot bord na die straat hê wat sê: “Dwelmverslaafdes, prostitute, misdadigers, gomsnuiwers, losbandiges, rassiste, dobbelaars, haweloses, daggarokers, vlugtelinge, kwaadpraters, skynheiliges, ateïste, materialiste, straatkinders, werkloses, moeilikheidmakers, moedeloses . . . sondaars, eensames, siekes, verdruktes welkom!”

Ons kan preek wat ons wil op Sondae, maar as ons strukture die res van die week iets anders sê, maak dit die wêreld net meer skepties oor ons boodskap.
Die meeste kerkgeboue het deesdae vurkieheinings wat eintlik sê: “Bly weg – tot Sondae 09:00.”

Jesus het gesê: “Kom na my toe almal wat moeg en oorlaai is.”

Dalk moet kerkgeboue ook bekeer word? Deur byvoorbeeld oop (en weerloos) te wees gedurende die week.

Ons Echo-trok was ’n ou weermagtrok wat destyds gebruik is om oorlog te maak, tot drie van God se mense hom “tot bekering gelei het”. Vandag maak hy vrede en bring hy hoop.
En moenie ’n fout maak nie, vreemde goed het al tot bekering gekom!

Maar dalk is dít ook nodig vir die manier waarop ons onsself organiseer. Dalk moet kerkstrukture ook meer soos Jesus lyk?

Dit is belangrik dat ons as individue gereeld tot bekering kom – toelaat dat God ons verander om meer soos Jesus te lyk.

Jesus was vry en dapper en weerloos en naby . . . Dis jammer dat dít dikwels die laaste woorde is wat opkom as jy iemand vra om die kerk van vandag te beskryf.
Ek het my verstom oor hoe ons gedagtes oor die kerk verskil van ons gedagtes oor Jesus.
Heelwat later in sy aanbieding vra hy in ’n stadium wat die eerste gedagtes is wat by ons opkom as ons die woord “Jesus” hoor.
Ek was by ’n konferensie waar die aanbieder gevra het wat die eerste gedagtes is wat by ons opkom as ons die woord “Kerk” hoor.
Die kerk is gedurig besig met een van twee dinge. Óf om meer soos Jesus te word óf om Jesus meer soos ons te maak.

’n Gemaklike, veilige Jesus wat saam met ons gaan, wat inpas by ons drome. In die woorde van Mark Twain: “God created man in his own image. And man, being a gentleman, returned the favor.”
Dis ’n moeilike proses, pynlik om die minste te sê, so wat doen ons dikwels? Ons kap eerder vir ons ’n Jesus wat meer soos ons lyk.

As ek dissipelskap reg verstaan, gaan dit daaroor dat ons God vra om alles af te kap wat nie soos Jesus lyk nie.

Nee, antwoord die kunstenaar, dit is eintlik heel maklik, jy kap net alles af wat nie soos ’n perd lyk nie!

Hy verduidelik dat hy besig is om ’n standbeeld van ’n perd te maak. Waarop sy vriend opmerk dat dit sekerlik ’n baie moeilike taak moet wees.

’n Kunstenaar was besig om met ’n beitel en hamer aan ’n groot rots te kap. Sy vriend kom verby en vra, wat kap jy so?

Bron:  Beeld.comNGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Sowat 10% het gesê hulle gaan een keer per maand kerk toe en sowat 16% twee of drie keer per maand. Sowat 17% kon nie onthou wanneer laas hulle in die kerk was nie.

Net 23% van die jongmense het aangedui hulle gaan vier of meer keer per maand kerk toe.

“Jongmense het ’n geweldige hunkering na God, maar hulle gaan soek nie na Hom in die kerk nie,” sê ds. Jaco Strydom van die Echo-jeugontwikkeling in Pretoria.

“Dit is omdat die kerk ’n naam het as ’n plek wat verskriklik en skynheilig is.”

Die feit dat die kerk so erg teen aborsies gekant is en gays veroordeel, dra tot hul baie negatiewe indruk van die kerk by, sê hy.

Ds. Anru Liebenberg van die NG gemeente Waverley meen die kerk is nie meer relevant vir jongmense en wat hulle vandag beleef nie.

Ds. Theodor van der Spuy van die Nederduits Gereformeerde Kerk in Johannesburg sê die kerk praat dikwels nie jongmense se taal nie.

“Musiek speel ook ’n baie groter rol as wat ons besef.”

Baie meen dit stimuleer hulle nie emosioneel nie, sê hy.

Strydom sê om jongmense te trek, sal die kerk ’n kultuur van omgee moet skep en oop wees vir moeilike vrae.

“Dit moet ’n plek wees waar mense eerlik kan wees.”

Bron:  http://www.rapport.co.za/Nuus/Nuus/Jonges-glo-dog-minder-kerk-toe-20140426 NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Tevergeefs probeer my vriend Jan van der Watt aan hom verduidelik dat dit darem nie die gesindheid van Christus weerspieël om mense te verjaag asof die liturgiese ruimte heilig is nie. Hy kon egter net sowel met ’n muur gepraat het. Die kerklike was onverbiddelik.

Terwyl die kerkkoor wat daar in die kerkgebou oefen al te lustig sing oor God se liefde, wonder ons toe onder mekaar waar ons Saterdag meer tuis gevoel het — by die luidrugtige, nie-kerklike dame in die koffiewinkel, of in die plaaslike Duitse kerk waar alles so vroom is as wat kan kom? Opnuut besef ons toe hoe versigtig ons elkeen moet wees om verwelkomend teenoor ander op te tree in Christus se Naam. Ons moet geken word aan ons gasvryheid en openheid, nie aan ons oordadige verknogtheid aan geboue, instellings en dooie tradisies nie.

Bron:  ekerk.org NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Ongelukkig speel eksesse binne die kerk mooi netjies in die hand van diegene wat die gesag en betroubaarheid van die Skrif voortdurend bevraagteken. Die sirkusagtige optrede van sommige TV-evangeliste, en hulle ooglopende gejag na geld, is om van siek te word. En dit word boonop ’n gerieflike kapstok om alle Bybelgelowiges aan op te hang – sonder enige onderskeid.

In die proses het Christo-fobie nou al mode geword. Wil jy as wetenskaplik deurgaan, moet jy jou distansieer van Christengelowiges wat glo wat in die Bybel staan. Hulle is argaïs, bygelowig, onvolwasse, naïef.

Die probleem met die sg. Post-Moderne, liberale teologie is nie dat dit krities is nie; die probleem is dat dit nie krities genóég is nie! Die nuwe teologie weier volstrek om sy eie voorveronderstellings óók op die tafel van kritiese analise te plaas. In die proses word op hulle van toepassing wat Paulus in Rom. 1:25 sê: “Dit is hulle wat die waarheid van God verruil vir die leuen. Hulle dien en vereer die skepsel in plaas van die Skepper, aan wie die lof toekom vir ewig.”

Die kinderagtige stories van Darwin word soos soetkoek opgeëet. Meer nog, dit word die basis van die wetenskapsbeoefening van menige wetenskaplike. Dit ten spyte van die oorweldigende en onweerlegbare getuienis dat ewolusionisme die grootste mite van alle tye is.

Op basis van die ‘wetenskaplikheid’ van ewolusionisme word die ganse Skrif dan op sy kop gekeer, van skepping tot wederkoms, en net omtrent alles tussenin. En dié vergryp word eenvoudig gerasionaliseer as ’n nuwe verstaan van die Skrif. Die Bybel is nou nie meer die openbaring van God aan mense nie, maar mense se stories oor God. In die proses word die Bybel gereduseer tot ‘n storieboek met ‘n paar subjektiewe en tydgebonde sedelesse – ‘n boek wat in wese niks van Rooikappie verskil nie.

Natuurlik ontgaan dit dié geleerdes aan die insig dat vir só ’n verstaan van die Skrif géén geloof in die Skrif meer nodig is nie, slegs ’n geloof in my eie verstaan daarvan. Die logiese konsekwensie daarvan is dat ek ook nie rêrig in God hoef te glo nie; ek hoef net in myself te glo. Nie dat hulle dít ooit sal erken nie! Ons praat van méér as ’n godsdiensverduistering, ons praat van ’n  Godsverduistering. Die lig van die Evangelie word deur dwalende teoloë uitgedoof, en daarmee ook die uitsig op God self. En in die proses doen teoloë die duiwel se werk vir hom. (Maar dan, hulle glo mos nie in die duiwel nie!)

Dit bring ons terug by Paulus: wie eenmaal hierdie kopskuif gemaak het, sal op ’n wrede manier met die konsekwensies daarvan gekonfronteer word. Morele verval is die uiteinde van mense wat God nie in erkenning wil bring nie. (Rom. 1:26 e.v.) ’n Kerk wat gebou is op hierdie mense se teologie, verskil niks van die wêreld nie.

En wetenskap wat op valse fondamente gebou is, kan ook nie juiste resultate oplewer nie. Geloof en wetenskap staan nie teenoor mekaar nie, tewens, Bybelse geloof is die beste moontlike onderbou vir wetenskapsbeoefening. Dit was die reformasie wat wetenskap bevorder het. Dit was die reformasie wat die Kerk bevry het uit die greep van duisternis. Dis tyd dat ons terugkeer na ons wortels!

Meer as tweeduisend jaar terug het die Heilige Gees reeds by monde van Petrus gewaarsku: “Maar daar was ook vals profete onder die volk, en so sal daar ook onder julle vals leraars kom. Hulle sal verderflike dwaalleer insmokkel en die Here wat hulle vrygekoop het, verloën. So sal hulle hulleself baie gou in die verderf stort. Baie mense sal hulle losbandigheid navolg, en deur hulle toedoen sal mense kwaad praat van die Weg van die waarheid.” (2Pet.2:1,2).

Die vraag is, wat staan die Kerk te doen in ’n tyd waarin dwaalleer ’n soort onaantasbare status verkry het? Een ding is seker: die tyd vir stilbly is verby. Elke ware gelowige moet nou bereid wees om ten alle koste standpunt in te neem vir die onvervalste waarheid van die Skrif. Dit is verstaanbaar waarom al meer lidmate dit begin oorweeg om hulle bydraes te staak, veral in gemeentes waar hierdie nuwe verstaan van die Skrif begin kop uitsteek. Hulle is oortuig dat die Kerklike leierskap eers die bedreiging met die nodige erns sal bejeën as hulle bankbalans rooi begin raak. Denkende lidmate wil nie dwaling subsidieer nie.

Sommige voel dat die kerkordelike prosedure gevolg moet word om die kerk se Sinodebesluite, wat tot hierdie toestand gelei het, óm te keer.
Hoe dit ook al sy, die NG Kerk is besig om baie van sy getrouste lidmate te vervreem en sy invloed in die samelewing ’n lelike knou te gee. Net mense met oogklappe op sal dit ontken.

Bron:  juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Dit is nie korrek nie. Lewe is nie gelyk aan getalle nie. Indiwidue wat Jesus as hul Heer ken en navolg is die bewys van die onstuitbare opmars van die koninkryk van God in die wêreld. Indiwidue maak saak vir God. Of het ons dalk Jesus se woorde vergeet dat waar twee of drie in sy Naam vergader is, daar is Hy in hulle midde.

Kerk gebeur waar ’n handjievol volgelinge van Jesus is. Kerk gebeur daar waar mense geloofsgemeenskap of koinonia beleef, al sit hulle onder ’n boom. Miskien moet ons almal ’n slag ons blindekolle lig gee en oplet wat die Here onder die radarskerm doen in klein kerke en geloofsgemeenskappe. Hy is orals aan die werk — ook in die kerk, groot en klein. Kyk net fyn.

Bron:  ekerk.org NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Maar volgens die jongste statistieke in die 2014-jaarboek van die Nederduitse Gereformeerde Kerke het die NG Kerk verlede jaar meer lidmate verloor as ooit tevore in sy geskiedenis.

In 2010 het Rapport in ’n hoofopskrif uitbasuin: “NG Kerk verloor 10 588 in ’n jaar.”

Twee jaar later – in 2012 – het die getal weglooplidmate in één jaar meer as verdubbel.

Verlede jaar was die afname drie maal groter as in 2010 – die meeste tot nog toe in ’n ­enkele jaar.

Altesame 36?606 doop- en ­belydende lidmate wat ’n jaar gelede nog op die NG Kerk se boeke was, het intussen verdwyn.

Dié syfers is bereken op grond van ’n opname wat in die tien sinodale gebiede gemaak is en waarin gemeentes gevra is om die getal belydende en dooplidmate in hul onderskeie kuddes te vermeld.

Kyk mens so ’n bietjie verder ­terug in die geskiedenis het die NG Kerk sedert 1985 byna ’n halfmiljoen (461?089) lidmate verloor – genoeg om 900 gemeentes van 500 lidmate elk vol te maak.

Die verlies aan NG lidmate ­alleen is meer as twee keer ­soveel as wat die ander twee Afrikaanse susterkerke saam het.

Die verlies aan lidmate is ’n wêreldwye tendens in Westerse lande en nie net ’n NG probleem nie.

Sommige voer aan dat politiek ’n rede is vir die NG Kerk se dalende lidmaatgetalle. Hulle sê dinge soos die kerk se verwerping van apartheid en die debat rondom die Belhar-belydenis het baie lidmate so die josie in dat hulle die kerk verlaat.

As dit waar was, sou ’n mens verwag dat die Afrikaanse Protestantse Kerk (APK), wat slegs wit lidmate toelaat, moes groei. Maar dit het nie gebeur nie. Die APK krimp ook. Ook die ander twee susterkerke, die Hervormde Kerk en die Gereformeerde Kerk, word al hoe kleiner.

Dit kan ook nie wees omdat lidmate glo die NG Kerk is teologies te liberaal nie. Dan sou konserwatiewe gemeentes en splintergroepe soos die Steedshervormers, wat van die ewe krimpende Hervormde Kerk ­afgesplinter het, ook sterker groei. Daar is geen aanduiding dat dit die geval is nie.
Wat het dan geword van die sowat 86 000 lidmate wat die NG Kerk die afgelope drie jaar verlaat het?

Al die verlore lidmate is beslis nie dood of landuit nie. Sommige het waarskynlik hul heenkome by charismatiese kerke gevind, maar die meeste van hulle kry mens waarskynlik Sondae in winkelsentrums of besig om saam met hul familie en vriende te kuier.

Dit beteken nie hulle het almal ateïste geword of teen God gekies nie. Hulle stel net nie meer belang in kerklike struk­ture nie.

Christelike kerke slaag al hoe moeiliker daarin om die Christelike boodskap van die Bybel se premoderne teks en konteks in ’n postmoderne (sekulêre) konteks te vertolk.

Die gesloer oor goed soos ­Belhar en gays is vir die meeste mense nie belangrik nie en hulle verloor belangstelling.

Henry van Blerk is een van die lidmate wat al meer as 15 jaar gelede weg is uit die NG Kerk. Hy en sy gesin het hulle by ’n Engelse charismatiese kerk aangesluit wat volgens hom deur die jare meer as drievoudig toegeneem het in getalle.

Hy sê mense vind aanklank by die eenvoud en ­informele karakter daarvan en die sterk leierskap – maar een wat nie verdoemend is nie.

Hoewel die voertaal Engels is, is meer as 70% van die lidmate in Henry se kerk Afrikaanssprekend.

Hettie Beyer, nog ’n voormalige NG lidmaat, meen die kerk het al lankal sy tyd verspeel. “Ek het ook in my dae in komitees en in die kerkraad gedien. Daardie tyd al was my versoek dat die kerk meer na die jong mense moet luister. Daar is nooit geluister nie.

“Sandra, my dogter, het voorstelle aan die dominee voorgelê hoe hulle die bediening aan jong mense kan verander. Daar is nooit verder gegaan daarmee nie. Vandag is ons almal nie meer deel van die NG Kerk nie.”

Dr. Johan van der Merwe, leraar van die NG Moedergemeente op Stellenbosch, meen nuansering is nodig.

“Mens verlaat en sluit aan by ’n gemeente in die eerste plek. Hoewel die denominasie of geloofstradisie, soos die charismatiese kerk of die NG Kerk, sekere gemeenskaplike kenmerke openbaar, is die verskille tussen gemeentes, selfs binne kerkverband, so wyd soos die Heer se genade.”

Dr. Gerhard Bothma van die NG gemeente Bendorpark in ­Polokwane sê in 1992, toe hy as predikant begin het, het hy elke jaar meer as 70 getuigskrifte geskryf. Ná 1994 het dit begin afneem en ná 2002 het dit baie skerp afgeneem.

“Verlede jaar was dit maar vyf, waarvan drie vir bona fide-jaglisensies was.”

Nie almal wat die kerk verlaat, is negatief teenoor die kerk nie, sê ds. Henk Gous van die NG gemeente Quellerina aan die Wes-Rand.

In ’n navorsingsprojek onder 50 “losgeraakte” lidmate – lidmate wat nog steeds op die kerk se “boeke” is, maar nie meer eredienste bywoon nie – in dié gemeente is onder meer bevind die rede vir nie-bywoning en nie-betrokkenheid was nie die toedoen van die gemeente nie.

“Leefstyle is die groot sondaar wat maak dat lidmate nie op Sondag by ’n erediens uitkom nie.

“Die oorgrote getal lidmate toon steeds ’n positiewe assosiasie met NG kerk Quellerina. Hoewel hulle nie aktiewe kerkgangers is nie, bly die gemeentelike assosiasie positief.”

Etienne van Zyl, steeds ’n meelewende lidmaat van die NG Kerk, som dit goed op. Hy sê hoewel getalle nie alles is nie, durf die kerk nie sy oë sluit vir die feit dat die NG Kerk in ’n tydperk van 25 tot 30 jaar ’n derde van sy lidmate verloor het nie.

Veral nie as ’n mens die syfers na die toekoms projekteer nie. “Want of dit gebeur omdat lidmate vinniger afsterwe as wat hulle vermenigvuldig, of omdat jong mense die kerk verlaat, of om watter ander rede ook al, indien die kerk voortgaan om jaarliks 25 000 lidmate en meer te verloor, sal daar van die huidige bykans miljoen lidmate ná 25 jaar net 375 000 oor wees.”

Uit watter hoek mens ook al daarna kyk, diegene wat die kerk se voortbestaan ernstig bejeën, gaan moeilik ontsnap aan die gevolgtrekking dat dit ’n enorme krisis vir die kerk inhou.

Bron:  Rapport.co.za  (12 Januarie 2014)NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Die groot (teologiese) fout wat vroeg in die artikel begaan word, is om die kerk kwantitatief te evalueer, oftewel om getalle die groot norm vir ’n moontlike “krisis” te maak. ’n Frase soos “baklei om markaandeel te behou” val vreemd op die ore van diegene wat met ’n kerklike bril onderskeidend na die kerk probeer kyk.

Ondersoeke wat reeds tien jaar gelede deur die sinode se diensgroep vir gemeente-ontwikkeling gedoen is, het getoon as die kerk se getalle en groei bloot afhanklik is van nuwe dopelinge van bestaande lidmate, die kerk oor die volgende dekades dramaties kan verklein. So byvoorbeeld het die getal dooplidmate van 1986 tot 2004 van 460 000 tot 280 000 gedaal. Dit verteenwoordig ’n daling van 180 000 in dooplidmate en dui op die dramatiese daling in geboortesyfers.

As daar dus nie ander mense by die kerk aansluit nie en mense gaan dood, is die som eenvoudig. Voeg hierby die duisende lidmate wat geëmigreer het en dit blyk dat die NGK in werklikheid veel beter gevaar het as wat hierdie demografiese syfers voorspel het.

As daar dus wel ’n krisis in die kerk is, is dit omdat die kerk nie sy missionêre verantwoordelikheid nagekom het nie. Maar ook hier is dinge nie so eenvoudig soos dit lyk nie.

Die sensitiewe fase waarin kerkeenheidsgesprekke met die VGK en Wêreldbond van Gereformeerde Kerke is, het dit ook duidelik gemaak dat dit uiters moeilik vir die NGK is om nou aktief kerkplantings in sogenaamde “bruin” en “swart” gebiede te begin. Ek het begrip vir ons hartseerverlede, maar dit plaas die NGK eintlik in ’n onhoudbare situasie.

In antwoord op die vraag waar die 86 000 (8%) mense van die meer as ’n miljoen heen is, dus die volgende: Hulle is dood of oorsee.

Natuurlik is daar ook ontevrede mense. Verder het sommige die “volkskerk” verlaat omdat hulle besef het jy hoef nie ’n bepaalde koerant te lees, by ’n bepaalde bank te bank of aan ’n party of kerk te behoort nie.

Dit is nie ’n krisis nie. Dit is ’n bevryding en gebeur oral.

Die groter vraag is egter wat kwalitatief met die kerk gebeur het. ’n Kerk se krisis word nie veroorsaak deur hulle wat nie in die kerk is nie, maar wanneer hulle wat wel in die kerk is, nie God se roeping uitleef nie.

By die afgelope sinode is ons kerkorde so verander dat die wesenstaak van die kerk in missionale taal verwoord word. In gewone taal: Die NGK beskryf sy bestaan nou as ’n bestaan ter wille van God en die wêreld. Ek wonder of mense verstaan hoe ingrypend hierdie verandering was. Op voetsoolvlak kry dit reeds gestalte.

Op welsynsvlak het net die sinodale begroting in 2013 amper R1 miljard beloop. Badisa, een van ons grootste welsynsorganisasies, het in 2013 dienste aan 750 000 mense verskaf. Dit sluit die duisende stories van hoop wat in plaaslike gemeentes geskryf word uit.

Die NGK het die laaste dekade op ekumeniese vlak teruggekeer na die Suid-Afrikaanse Raad van Kerke, die Wêreldraad van Kerke en die All ­African Conference of Churches. Ons is deel van die National Church Leaders’ Forum en het ekumeniese vennote oor die wêreld heen en in besonder regdeur Afrika.

Oral word die kerk hartlik ontvang en kan ons deel in gesprekke oor van die belangrikste uitdagings in die land. Dit sluit landbou, grondhervorming, welsyn, onderwys en gesondheidsorg in.

Die vraag is dus nie net hoeveel mense daar is nie, maar belangriker nog watter verskil die mense maak wat daar wel in die gemeenskap is. As ons geen verskil maak nie, het ons geen bestaansreg nie en mag ons maar verdwyn.

Natuurlik is ons hartseer oor elke lidmaat wat die kerk verlaat. As mense die kerk verlaat omdat hulle elders ’n geestelike tuiste gevind het waar hulle voel dat hulle God beter kan dien en aanbid, is ons dankbaar daaroor. As dit egter is omdat mense voel dat hulle verwerp of uitgesluit word, soos in die geval van gay lidmate en hul families, is ons hartseer daaroor. Ons innige dank aan die groeiende getal bruin en swart lidmate wat wel deel van die NG Kerk geword het.

Intussen hoor ek mense sê die kerk gaan binnekort nie meer bestaan nie. Die laaste maande het ek talle energieke gemeentes in die stad en op die platteland besoek en het met oortuiging besef: Ten spyte van wat mense ook al dalk oor die kerk sê, hierdie gemeentes gaan nog lank bly lewe.

Dr. Braam Hanekom is ondervoorsitter van die NGK se algemene sinode.

Bron:  rapport.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Met verwysing na ’n gesprek tussen hom en Mouton oor Kerkbode se omstrede onttrekking as borg van ’n reeks godsdiensgeprekke by die Stellenbosse Woordfees vanjaar skryf ds. Eduan Naudé van Lyttelton in Pretoria: “Ek het binne die eerste minuut met my gesprek met Danie Mouton agtergekom dat hy so glad is soos ’n paling in ’n emmer snot?.?.?.” Hy het later dié opmerking van Facebook verwyder.

Ernst was self een van die voorsingers in dié vuige koor. Ondanks sy verontwaardiging oor Naudé se opmerkings het hy nie geskroom om ook die teerkwas “met fyn venyn” (soos een deelnemer dit gestel het) aan te wend nie.

In ’n “sielkundige analise” beskryf hy mense soos Jean Oosthuizen, die voormalige nuusredakteur van Kerkbode, as “iemand van gemiddelde intel- lek?.?.?. veeleisend en dikvellig?.?.?. (sonder) die vermoë om konflik objektief en oordeelkundig te hanteer”.

Ernst se gewoonte om deelnemers aan die gesprek swart te smeer met oortredings wat hulle kwansuis dekades gelede begaan het en waarvan hy die details “iewers” op lêer het, laat een deelnemer opmerk: “Hoe lank is hy al Big Brother??.?.?. Hoekom word dit geduld? Heinrich Himmler van die NG Kerk?”

Ernst, een van die mees se­nior amptenare in die kerkhiërargie, se uitsprake – en veral sy energieke verdediging van die wyse waarop Kerkbode destyds onttrek het uit die Woordfeesgesprekke – werp ’n skadu oor ’n “versoeningsgeprek” wat vir Dinsdag in Pretoria beplan word.

Dié gesprek, waarna twee voormalige redakteurs van Kerkbode, ds. Barend Vos en me. Adri-Louise van Renen-Fourie en ds. Danie Nel van Wynberg in Kaapstad, genooi is, het ten doel om die geskil, wat nou al maande lank die kerk verdeel, by te lê. Mouton en dr. Pieter Fourie, die uitvoerende hoof van BybelMedia, sal ook daar wees. Hulle sal hul saak aan drie senior kerkleiers stel: die moderator, prof. Nelus Niemandt, die algemene sekretaris, dr. Kobus Gerber, en Ernst.

Dr. André Bartlett, hoof van die sentrum vir bedieningsontwikkeling by die Universiteit van Pretoria, meen Ernst is “baie naby die punt” waar hy op grond van sy bevooroordeeldheid van dié gesprek sal moet onttrek. In ’n brief aan die algemene sinodale moderamen (ASM) vra Bartlett en ds. Carin van Schalkwyk, ’n predikant in Phillipolis in die Vrystaat, vir ’n onafhanklike ondersoek na die debakel.

“Ek dink ons is verby die punt waar die saak inhuis opgelos kan word,” skryf Van Schalkwyk op Facebook.

Ernst het egter die afgelope week geskryf dat die ASM nie by magte is om ’n onafhanklike ondersoek na “interne” geskille by BybelMedia te loods nie. Later in die Facebook-gesprek verander hy egter van deuntjie en waarsku dat ’n onafhanklike ondersoek “ons almal kaal voor die keiser (kan) laat staan. Ek is bereid daarvoor.
Solank ons dit net weet.”


Só lyk dit as dominees baklei?.?.?.

)?Johan Smit (lidmaat): Hulle praat van ’n seisoen van luister. Ek meen ons moet eerder praat van die seisoen van duister!
)?Terblanche Jordaan (voormalige NG predikant): Jou moer ­Johann Heinrich Ernst, jy het jou stories aan die gat beet en die hele wêreld probeer dit vir jou sê.
)?Renier Lourens (predikant in Oshakati): Ons moet leef en werk met kerkleiers wat hoegenaamd geen vertroue inboesem nie en wat talle mense laat skeefbek trek vir die NG Kerk.
)?Bertus Osbloed van Niekerk (leraar in ’n renaissance-gemeente): Ek dink Jesus draai in sy graf om as hy die toedrag van sake sien!

Bron:   http://www.rapport.co.za/Suid-Afrika/Nuus/Kerksweer-bars-oop-20131116NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.