Ons herken alweer nie vir Jesus as Hy kom kuier nie


 

  • Ek wonder hoeveel mense beskou plaaslike kerkleiers nog as “go–to people” wanneer hulle die Here nodig het?

  • Hoeveel mense sal, indien hulle gevra word om vyf mense op te noem wat vir hulle uitstaan as oortuigde navolgers van Jesus, mense in hul plaaslike geloofsgemeenskap uitlig?

  • Hoeveel gemeentes juig nog oor gereelde bekerings in hul midde of gesels opgewonde saam oor hul aksies wat gewone gelowiges in hul omgewing bedryf?


Die kerk is in ’n krisis, hoor jy gedurig. Tog is die beste oplossings vir vele om net nog meer te praat en te vergader oor al die krisisse. Byeenkomste en vergaderings is nodig. Maar is die eintlike probleem nie die manier hoe ons dit steeds in millennium drie doen nie? Ons koeëlvaste godsdienstige skemas vanuit die verre verlede maak dat ons onpersoonlik en objektief oor reg en verkeerd kan praat en redeneer.

Ons kan dae, maande en jare lank oor probleme gesels sonder dat ons ooit die straat oorsteek na mense met regte name en adresse om ons hande vuil te maak met hul swaarkry en verlorenheid. Ons vergader, preek en praat onsself morsdood en irrelevant! Waarheid wat maar net as papierverklarings en belydenisse eindig, is nog lank nie lewenswaarhede nie. Sulke waarheid kos ons steeds nie genoeg nie!

Om in Jesus te glo is om sy lewe van liefde en opoffering met ’n groot dringendheid agterna te leef. In die taal van Leo Tolstoi se bekende kortverhaal “Where Love Is, God Is” (1885) is die vraag of ons Jesus herken het toe Hy vandag weer vir ons kom kuier het? Het ons Hom kos gegee toe Hy honger was; klere toe Hy kaal was; skuiling toe Hy niks gehad het nie (Matteus 25:31–44)? Het ons Jesus se slaweklere aangetrek en agter Hom aangeloop? Jesus loop steeds elke dag in Suid–Afrika rond. Maar Hy lyk nie soos daardie liewe–Jesus–figuur van die Kinderbybel nie. Of die romantiese Jesus op vele se Facebook–blaaie nie. Of die rasionele, stryende Jesus van party kerklike vergaderings nie.

Jesus kom in allerlei vermommings na ons: as stukkendes, verlorenes, verslaafdes, afgeskryfdes, woedendes, randfigure, armes, kapitaliste, vromes, gieriges, gewone mense …

Onlangs moes ek op ’n kerklike byeenkoms gesels. Toe vertel iemand hy was een Sondag nie in die kerk nie. Hy was saam met sy kinders in ’n “mall.” “Hoe gaan ons daardie mense weer terugkry in die kerk?” wou hy weet. “Hoe gaan ons weer kerkmense in die wêreld terugkry om net die Here se hande en voete daar te wees?” het ek op my beurt gevra.

Dalk is dit maar net ons verskuilde middelklas–moraliteit wat maak dat ons aanhou met vergader en praat terwyl hongeriges nog ’n dag sonder kos sit en God se goedheid steeds nie op straat voelbaar is nie. Ek kom agter dit is met myself die geval. Dis makliker om te praat en te bid tussen bekendes as om te leef en te dien tussen onbekendes.

Hoe is dit moontlik dat vrees, rassisme en haat in Suid–Afrika toeneem ten spyte van al ons godsdienstigheid? Nou ja, daar’s goeie nuus ook: Eugene Peterson skryf dat al is die kerk in die moeilikheid, is God se koninkryk nooit in die moeilikheid nie. God is steeds orals hoorbaar, voelbaar en sigbaar. Ons moet maar net naby genoeg aan Jesus loop dat die stof van sy voete ook op ons begin spat, dan sien ons Hom orals raak. En dan doen ons wat Hy daar doen.

Bron:ekerk.org

Daar’s ’n duur prys op ons kop

Het jy geweet God heg ook ’n prys en ’n waarde aan jou. Hierdie  waarde word nooit deur Christus in geldelike terme bereken nie. Hy reken jou waarde so hoog dat Hy bereid was om sy eie lewe op te offer om jou vir altyd in sy teenwoordigheid te mag hê. In 1 Petrus 1:18-19 hoor ons dat ons nie met verganklike middele soos goud of silwer losgekoop is nie, maar met die kosbare bloed van Christus. Hy was bereid om al God se verlore aardse eiendom op sy eie skouers te tel. Jou waarde voor God is gelykstaande aan Christus se eie lewe.

By Golgota het Hy met jou plekke  omgeruil. Hy het sy vryheid vir jou gegee in ruil vir jou sondes en gemors. Jy het ewige waarde vir Hom. Dink net wat sal gebeur as jy ook ander mense se waarde so hoog begin ag soos wat Jesus jou ag.

Dan sal jy hulle met respek behandel.

Bron:  ekerk.org

Die stof van Sy voete spat op Jesus-mense


Tydens Jesus se relatiewe kort fisiese optrede hier op aarde, baie lank gelede, het Hy kom wys hoe Jesus-mense lewe. Na sy fisiese vertrek met die hemelvaart, het Hy met die uitstorting van die Heilige Gees ‘n manier geskep om deur meer mense op meer plekke oor alle tye wat kom, sy voorbeeld voort te leef.

Kom ons noem net kortliks wat ons by Jesus leer:
·         Hy breek weg van alle valse vorme van godsdienstigheid en verdienstelikheid deur wetsgehoorsaamheid;
·         Hy vereenselwig Homself met mense wat swaarkry, met mense wat minderbevoorreg is en met mense wat deur die samelewing eenkant gestoot word;
·         Hy kom leer vir sy volgelinge vir alle tye wat sou kom, hoe om werklik bevrydend en met liefde gevul, te lewe;
·         Op ‘n nederige én vernederende manier bewerkstellig Hy eenmalig die redding van alle mense van alle tye wat in Hom glo;
·         Hy leer sy volgelinge dat sy Goddelike terrein, waar Hy alomteenwoordig is, op ‘n misterieuse én fantastiese wyse deur Hom beheer word;
·         Hy kies aktief om voort te leef deur sy Gees in elkeen wat bewustelik kies om in Hom te glo en Hom te dien; en
·         Hy is elke sekonde steeds besig om elkeen wat aan Hom behoort, voor te berei vir die ewigheid wat ons saam met Hom gaan deurbring.

Wat beteken hierdie Jesus-lering vandag vir my en vir jou?
1.      Jesus is ons enigste Verlosser;
2.      Jesus leef voort in ons deur sy Gees; en
3.      Jesus is besig om in ons ‘n beter lewe te skep!

Leef Jesus dus raak in 10 000 plekke …

Bron:http://doomcharl.blogspot.co.za/

Jesus-mense leef met skoongewaste harte

Hierin is een van die groot uitdagings vandag, om heeltyd seker te maak waarom doen ons sekere dinge vir die Here en waarmee is ons presies besig in die kerk. Is dit menslike en selfgerigte pogings om God te probeer beïndruk? Doen ons sekere goed omdat ons so geleer is deur ons voorgeslagte, sonder dat ons vra waar dit vandaan kom? Die debatte wat ons in die kerk voer oor wie of wat reg en verkeerd is, oor wie of wat gaan dit regtig? Soort van: “Ek is reg en jy is verkeerd – ek wen hierdie rondte!” Is dit wat Jesus vandag vir sy kerk wil hê?

Jesus kom leer ons van die nuwe hart waarmee sy volgelinge wat in sy stof loop, elke dag beter kan lewe. Waar die Gees van Jesus my lewensingesteldheid omkeer, vra ek in elke situasie wat Jesus sou sê of sou doen. Ja, Hy het ook baie drasties opgetree as dinge verkeerd geloop het. Dink maar aan die reiniging van die tempel. Hy het nie gehuiwer om die godsdienstige leiers van sy tyd aan te vat oor hulle manier van dinge doen nie. Maar die oorheersende optrede van Jesus tydens lewe hier op aarde, was sag en liefdevol. Met deernis en opregte omgee, het Hy sy hart vir ons kom wys.

Hoe lyk jou hart? Hoeveel beïnvloed jou innerlike jou daaglikse optrede? Hoekom gaan jy kerk toe, of waarom doen jy dinge vir die Here? Wat beleef ander mense as hulle met jou te doen kry?

Jesus wil jou baie graag laat leef met ‘n skoongewaste hart …

Bron:  http://doomcharl.blogspot.co.za/

Jesus-mense leef ander se seerkry raak


Die wrede moord op Johannes die Doper, ontstel Jesus so, dat Hy Homself afsonder op ‘n stil plek – sy hart is gebreek, Hy treur en wil alleen wees. Jesus verstaan die hartseer wat met dood gepaard gaan. Hy verstaan ons hartseer, en Hy gee ons ook ‘n Gees-vervulde hart om saam met ander te huil met die verlies van ‘n dierbare. Ons kan daar wees vir mekaar in hartseer tye. Met Jesus se Gees in ons, is Hy by elkeen wat self hartseer is, of wat ander ondersteun wat hartseer is.

Siekte ontneem so baie mense van lewenskwaliteit. Jesus het ‘n hart vir siek mense. Hy verstaan die onsekerheid wat met siektetoestande gepaard gaan. In sy tyd op aarde was daar glad nie die mediese kennis en behandeling van vandag beskikbaar nie. Vandag sien ons God se hand in die mediese professie en gebruik Hy die medici om lewenskwaliteit vir siek mense terug te gee. Maar terselfdertyd beteken dit dat Jesus-mense mekaar en vir ander nie-Jesus-mense, liefdevol ondersteun tydens alle vorme van siekte.

Eers die dood van ‘n geliefde, daarna ‘n klomp siekes wat genees word, en dan ‘n baie groot skare honger mense in die middel van nêrens. Die Jesus-hart gee met ‘n wonderwerk kos vir die honger skare: vyf brode en twee visse voed meer as 5000 mense. Maar uiteindelik leer ons Jesus werklik ken as die Brood van die Lewe. Met ‘n Jesus-hart kan ons elke dag brood en Brood uitdeel in ‘n fisies en geestelik honger wêreld!

Met ‘n Jesus-hart loop ons deur die stof strate van ons daaglikse doen en late, en kry ons mense“innig jammer” wat hartseer, siek en/of honger is – om dan ook vir hulle Jesus te bring!

Bron:http://doomcharl.blogspot.co.za/

Jesus-mense reageer op Sy influistering


2. “Kom agter My …” (Matteus 4:19)
Ook vertaal met “volg My”. Hoe ons dit ook al sê, die keuse is om ons Leier te volg in alles wat ons by Hom kan leer. Hy wys nie net die pad nie, Hy ís die enigste Pad!

3. “Gaan verkondig …” (Matteus 10:7)
Ons het IETS om te vertel en IEMAND om oor te vertel. Ons kan nie stilbly nie, by ons mond kom die woorde uit waarvan ons Jesus-harte oorloop. Elkeen van ons word vol gemaak van sy liefde en genade, dat dit oorloop en oorspoel en oorstroom na almal wat ons paaie kruis.

4.
“Kom na My toe …” (Matteus 11:28)
Die mees gerusstellende aanmoediging van Hom. Baie spesifiek en gefokus gerig aan elkeen wat swaar kry en moed opgee. By Hom en slegs by Hom, is daar altyd rus en vrede. Soek en vind dit net op die regte Manier en die enigste Plek.

5.
“… homself verloën …” (Matteus 16:24)
Letterlik in die Grieks behoort elke Jesus-volgeling, homself “afsweer/ontken”. Kies om van jouself gestroop te word om vir Hom plek te maak in jou lewe. Hierdie selfverloëning kry nooit klaar nie en maak plek vir God-verheerliking.

6.
“God liefhê …” (Matteus 22:37)
Geen inspanning, geen verdienste, geen prestasie, geen vergelyking met ander – nee, God se Gees skryf liefde op Jesus-harte. En só word liefde ons uitstaande eienskap tot eer van Hom!

7.
“Moenie bang wees nie.” (Matteus 28:10)
Die uit-die-dood-opgewekte-reeds-gekruisigde-Jesus se eie woorde, steeds vandag aan elke liewe kind van Hom!

Bron:http://doomcharl.blogspot.co.za/

Opstaan & Saamstaan

 

Wie is Arno van Niekerk en wat is sy boodskap?

Dr. Arno van Niekerk is ’n senior lektor en ekonoom aan die Universiteit van die Vrystaat en stigter van The Stand. Hy het ’n passie om God se wil in Suid-Afrika te laat seëvier en te sien hoe die land God se roeping vervul.

“Ek wil hê Christene moet in liefde opstaan vir God se waarheid; ons moet getrou bly aan God se Woord en genesing bring deur oor alle grense heen na mekaar uit te reik en hande te vat vir ‘n nuwe toekoms in Suid-Afrika. Sy Woord moet in alle sfere van die samelewing weer die hoogste gesag word. Opstaan en saamstaan is die antwoord vir die land om die regte rigting in te slaan.”

Arno het in standerd 6 radikaal tot bekering gekom. “Ek was een van die ouens wat die hele skool wou bekeer,” vertel hy. “Ek was onmiddellik roepingsbewus.” Daardie passie vir God en sy koninkryk het deur sy skoolloopbaan en universiteitstudies nie afgeneem nie en brand trouens nou net sterker.

Waar het die idee vir ‘Genoeg’ ontstaan?

Arno het verlede jaar in Salzburg gaan klasgee en het een middag in die woud gaan stap om hom af te sonder en tyd met die Here te bestee.

“Soms het ’n mens afstand nodig om perspektief te kry, ek het teruggestaan en na ons land gekyk,” vertel hy. “Ek het gevra: ‘Here hoe kyk U na hierdie land? Wat is op U hart vir die toekoms vir die land?’” Arno het Jeremia 1 van die Here ontvang. In hierdie Skrif sê die Here vir Jeremia dat die amandeltakkie wat hy sien, ’n teken is dat die Here gereed staan om te doen wat Hy gesê het. Suid-Afrika is soos die takkie wat begin bot – die begin van lewe is daar, maar die nasie moet stilstaan en hoor wat God sê.

Arno vat dít wat tans in menige Suid-Afrikaner se hart brand, so saam: “Die land ly aan disoriëntasie, alles voel so oorweldigend. Jy voel: Watter verskil kan ek nou maak? Jy voel geïsoleer: Waar is die ander wat nog staande bly? Die vyand gebruik juis sulke disoriëntasie om ons moedeloos te maak. Die diversiteit veroorsaak dat ons deur ‘gekleurde brille’ na mekaar kyk, ons hou mekaar skuldig. Ons raak besig met mekaar terwyl die vyand terugstaan en kyk hoe alles in duie stort.“

Wat is die doel van die boek?

“Die boek is ’n wekroep om weer te sién. Kom ons stel net eers weer die koördinate in. Waar bevind ons ons tans? Ek beskryf ook wat globaal aan die gang is. Dit bied insig in die postmoderne, sekulêr-humanistiese aanslag. Vroeër was dit maar net ‘n alternatiewe wêreldbeskouing, nou is dit dié wêreldbeskouing en die Kerk swig voor hierdie druk. “

In tipiese akademiese styl het Arno alle bronverwysings weergegee vir diegene wat meer wil weet of verder wil delf. Baie van die inhoud roer die tydsgees sonder omhaal aan en ontbloot die agenda daaragter sonder om spekulatief te wees, soos Arno dit stel “Ek is ’n ekonoom, ek werk met feite! Ek substansieer, verifieer en kwalifiseer! Dit is nie teorieë nie, maar die feite. “

Die geskiedenis van die nasie word vanuit ’n roepingsoogpunt beskou, nie vanuit die ou mentaliteit van ’n verbondsvolk en die uitverkorenes nie. En hierdie roeping kom herhaaldelik na vore.

Genesing vir ons land

Wat ’n mens dadelik van Arno tref, is sy passie vir ons nasie se genesing sodat ons daardie roeping kan vervul. Hy vertel ‘n roerende verhaal wat dit duidelik uitbeeld.

“Michael Cassidy het my genooi om as gasspreker by Tukkies se sendingweek op te tree. Ek het gevoel die Here lei my om by die Uniegebou en die Voortrekkermonument te gaan bid. By die Uniegebou het ek deur die tuine gestap en gebid en met die trappe tot bo gestap, maar die polisie het my daar voorgekeer. Hulle wou weet wat ek doen, waarop ek verduidelik het dat ek vir Suid-Afrika bid.

‘You must come pray for us. Pray for our families and for the police force, please sir,’ het hulle my genooi. Weet jy, ons begin bid, en die trane het geloop – God het hulle harte aangeraak. Dit is saad wat die Here in die grond sit vir later.”

Versoening by die Voortrekkermonument

“Daarna is ek na die Voortrekkermonument toe waar ek by die gelofte van Bloedrivier gestaan en bid het. ‘n Swart vrou tik my toe op die arm en vra: ‘Excuse me sir, I see it says here: God protect us against the enemy. Who is the enemy?’ Dit het soos ’n skoot yswater gevoel, want dit is waaroor die hele kwessie van die verlede gaan. Langs haar was daar ander swart mense wat ook wou weet en aan die hierdie kant staan daar wit mense en hulle draai ook, om my antwoord te hoor.

“Ek het geweet die Here het hierdie ‘n geleentheid geskep en ek antwoord: ‘Mam, in that context the Voortrekkers felt threatened by the Zulus attacking them, so they saw them as the enemy, like you would see somebody attacking you in your home. You don’t care what the skin colour is, at that moment that person is the enemy.‘ Toe sê ek: ‘But we know who the real enemy is. It is not people; the Bible says our battle is not against flesh and blood, but against the principalities.’ Ek kon sien dit het haar geraak. Ek het voortgegaan: ‘Mam, I want to ask your forgiveness, on behalf of my people. We have made that day a victory for our culture. I ask your forgiveness, we should have only celebrated that day as a day of God answering a prayer.’ Die vrou se oë het vol trane geskiet en sy het gesê: ‘Sir, this must go out to the nation, South Africa must hear this!”

Daar staan ons toe, 20 mense, swart en wit, en ons vat hande en ons bid en die trane loop. Dit is die krag van die Here se genesing! Daar is ’n krag in genesing wat hierdie land tot in sy fondament gaan skud.

Hoeveel keer moet ons nog vergifnis vra?

Oor genesing het Arno ook ’n interessante uitgangspunt. ’n Mens hoor dikwels mense wat vra: “ Hoeveel keer moet ek nog om verskoning vra? Hoeveel keer moet ek nou nog sê ek is jammer? Wanneer is dit nou genoeg?” Hy haal Jesus se geantwoord van “sewentig maal sewe keer” aan.

“As jou mikpunt is om jouself te ver-ontskuldig, dan is dit te verstane dat ’n mens sal wil weet hoeveel keer jy dit nog moet doen – daar is ’n beperking daarop. As jou mikpunt is om genesing te bring, sal jy sê: ‘Here, vir wie kan ek nog om verskoning vra sodat genesing kan plaasvind?” Dit is die sleutel. Die gene-sing moet intrek, dit moet diepgaande wees.”

En dít is die essensie van wie Arno van Niekerk is. Hy verwoord dit: “My roeping is om die Dawids, Joasuas, Kalebs en Esters op te rig, die tyd het aangebreek. Laat ons soos die seuns van Issaskar wees wat die tekens van die tye verstaan het en geweet het wat hulle te doen staan.”

DR ARNO VAN NIEKERK is ’n senior lektor en ekonoom aan die Universiteit van die Vrystaat en stigter van The Stand. Hy is beskikbaar as  gasspre-ker.  Die boek, ‘Genoeg!’ kos R120 (R100 plus R20 posgeld). Kontak hom by genoegSA@gmail.com  vir boekbestellings of om as gasspreker op te tree.

Foto’s deur: Francois Haasbroek. Gaan na www.francoishaasbroek.co.za

Bron:  juig.co.za

Sê jy: “Ek het jou lief!“?

 

Hierdie soeke na ander se foute is nie ’n nuutjie van ons tyd nie. Dis ’n oeroue méns-ding. Het Adam nie die vinger na Eva gewys en Eva weer die slang beskuldig nie? En dink maar hoe gou het die mensdom die Messias veroordeel, hoe maklik het die Fariseërs enige andersdenkende veroordeel en hoe vinnig het die Joodse Raad die gelowiges verdoem.

Jesus het Hom egter baie duidelik en hard teen ons mensdom se selfaangestelde oordeel uitgespreek. Hy het ’n reuse hekel gehad in mense wat voorgee wat hulle nie is nie, wat minderbevoorregtes verkleineer en ander links en regs veroordeel. Hy het dit duidelik gemaak dat die God van liefde veroordeling haat:

  • Wanneer sy dissipels die “eenvoudige” kindertjies van Hom af wil weghou, plaas Hy die onskuld van ’n kind direk langs die troon van sy Vader.

  • Toe die Fariseërs die “sondige“, owerspelige vrou wou stenig, het Hy hulle gedwing om diep in hul eie harte te kyk sodat hulle hul skuld kon raaksien.

  • Wanneer mense van Hom verwag het om by belangrikes tuis te gaan, het Hy verkies om sy voete onder die tafel van ’n “lae klas“ tollenaar in te skuif.

  • Hy het die “arm“ vrou wat haar laaste geldstukkies weggegee het, as ’n skatryke in die hemel geklassifiseer.

Jesus het ons kom leer om mense met hul swakhede en al te aanvaar. Hy het vir ons kom sê dat God se koninkryk ánders werk. Dis die plek waar mense se harte geweeg word! Dis die plek waar “klein“ mensies, eenvoudiges, armes, sondaars … welkom is wanneer hulle hul eie swakheid erken en hulself aan Hom oorgee.

As ons groot God verwerpte en gebroke mense met sy liefde omarm het, moet ek en jy nie ook maar probeer om dit meer te doen nie? Kom ons besluit om van vandag af minder te veroordeel, minder op ander neer te sien en elkeen wat ons pad kruis … met sy onvoorwaardelike liefde te koester.

Ek staan skuldig voor U met my veroordelende hart, Here. Vergewe my en leer my om ander soos U lief te hê.

Uit: Siel van ʼn Vrou, CUM

Gasvryheid: so onthaal ek engele

 

Dit was ‘n ongemaklike les om te leer; dat ‘n mens nie eintlik in terme van engele dink wanneer jy in ‘n glaskas-situasie is nie. Brink en ek het ‘n jong paartjie genooi vir ‘n kuier rondom ‘n Sondagmiddagete-tafel en het ten aanskoue van hierdie paartjie ‘n geskilletjie opgetel. Ek sou graag wou voorgee dat ons ‘n model-huwelik het en nooit ernstige verskille het nie, maar ons moes voor die tweetjies die spesifieke probleem hanteer. Ek het so blootgestel gevoel asof ons in ‘n glaskas was en die wêreld ons elke doen en late kon beskou. Maar ook in hierdie situasie kon ek ontdek dat God vir my sorg wanneer ek kwesbaar is in my diensbaarheid. Ek en Brink het die genade ontvang om ons geskilletjie Geesbeheerd te hanteer én dit was vir ons besoekers bemoedigend om te sien dat ook (hopelik) meer volwasse Christene soms in ongemaklike situasies beland en dit nogtans reg kan hanteer. Hulle was toe nie die spreekwoordelike engele nie, maar het wel die seën ervaar van ‘n onthaal wat in die Naam van die Here aangebied was.

 

Vir my persoonlik bly dit maar altyd so ‘n bietjie van ‘n stryd wanneer ek gaste kry wat vir ‘n paar dae by ons tuisgaan. Ek wil graag soos Martha my huishouding goed bestuur – alles skoon en netjies en gestryk (ons doen mos alles self hier in Engeland) en die lekkerste kossies wat mooi voorgesit word. Maar die Maria-deel wil graag my eerste wakker uur heerlik aan die Here se voete deurbring, en dan sommer net lekker saam met my gaste kuier. Gelukkig het die Here ook hiermee genade en leer my om eers ontbyt te bedien, mét ‘n blymoedige hart, en my gaste se wasgoed te was, vir my huisgas (wat ook maar weerloos voel weg van haar comfort zone) ‘n drukkie te gee – en dán te gaan stiltetyd hou.

 

Dit herinner my aan Jesus wat by Saggeus tuisgegaan het wanneer ons etenstafel-kuiers hou. Dis vir ons self tot seën wanneer ons mense nooi om by ons te kom eet – medelidmate, jongmense, reisende sendelinge, behoeftiges, bejaardes. So kry ons geleentheid om op hierdie manier Jesus se liefde aktief uit te leef. Daar is so baie eensame mense in vandag se selfgesentreerde gemeenskap, mense wat ‘n geduldige oor en ‘n bemoedigende woord nodig het. En dis nie asof daar elke keer een of ander wonderwerk plaasvind nie – dit sou maak dat ek vergeet om tree vir tree in Jesus se voetspore te stap, al op die lewe se stofpaadjies langs.

 

Nee, ek moet onthou dat wat ek vandag doen in die Naam van Jesus Christus, ewigheidswaarde het. In elk geval kom al die geleenthede, vermoëns en hulpbronne waaroor ek beskik van God self af en ek is net ‘n rentmeester.

Bron:ekerk.org

Doen jou werk met passie

 

Die eerste bondel is in die masjien.  Nou solank die wasgoeddraad skoonmaak.  Pikswart geroet en Suidoostertaai.

Is ek veronderstel om nou te sing?

Steun-steun die trappe uit met die eerste mandjie vol.  Donker bril op teen die skerp son.  Die enigste bietjie kleur aan wasgoed ophang is die blou, pienk, geel en groen pennetjies.

Deur die oggend soek ek na immerontwykende passie.  Die wasgoed moet gewas word.  Die baie klere, handdoeke en lakens.  Ek het ‘n gesin wat die klere dra.  Ons kan bad én stort.  Het beddens om op te slaap.  ‘n Outomatiese wasmasjien.  Ek kán nog trappe klim.  Die son sien.

“Tel jou seëninge, tel hul een vir een…”

‘n Passie vir dankbaar wees!