Blaai jy nou na Jesus se groot uitsprake oor die huwelik in Markus 10, dan lees jy dat Hy die oorspronklike doel van die huwelik vind in Genesis 2, en nie by Moses se nood–uitspraak oor egskeiding in Deuteronomium 24 nie. Anders gestel, Jesus vat die huwelike weer terug na die paradys toe, nog voordat daar sonde in die wêreld was. Hyself maak gelowiges se huwelike ook weer ’n nuwe Genesis. Hy herstel nou die vrou tot haar oorspronklike rol as die man se helper en gelyke! Binne gelowiges se huwelikverhoudings geld die oorspronklike skeppingsdoel dus — man en vrou is nou een voor God. Hier help, dien, bemin, eer en beskerm hulle mekaar.
Nou ja, wat maak ’n vrou ’n vrou voor God? Wel, wanneer sy by Christus haar oorspronklike skeppingsdoel as geskenk teruggekry het. Dan kan sy haar man as gelyke dien, help en liefhê! En vir ander mense tot groot seën wees!
VOETNOOT: WAT VAN PAULUS?
Wat dan van daardie “baasskap” tekste in die Bybel; tekste soos Efesiërs 5:22 wat verwys na die “onderdanigheid” van die vrou? Wel, eers moet ons besef dat sekere Afrikaanse en Engelse Bybelvertalings foutiewelik ’n opskrif tussen 5:21 en 5:22 ingedruk het. (Opskrifte en versindelings is nie deel van die oorspronklike tekste nie. Dit dateer vanuit die 13de eeu en verder.) Hulle het foutiewelik ’n nuwe paragraaf begin in vers 22, wat praat oor vroulike onderdanigheid. Die nuwe paragraaf begin egter grammaties en inhoudelik reeds in vers 21, waar Paulus oor onderdanigheid praat wat geld vir sowel mans as vroue. Hier gebruik hy ’n werkwoord wat vertaal word met onderdanigheid (“hupotassein” oftewel, volledige diensbaarheid.) Hierdie woord word egter weggelaat in vers 22. (In Grieks kan mens ’n werkwoord weglaat as dit vroeër gebruik is en verderaan veronderstel word, soos hier in vers 21.) Paulus bedoel dus in vers 22 dat die wedersydse onderdanigheid van vers 21 (wat mans en vroue aan mekaar moet betoon) nou ’n bepaalde funksionele gestalte aanneem by vroue.
Net soos Jesus, trek Paulus in Efesiërs 5 die huwelik binne die raamwerk in van God se oorspronklike doel hiermee in Genesis 2. Hierbinne praat hy oor vroulike diensbaarheid (soos die kerk aan die Here), en manlike liefde (soos die Here teenoor die kerk, en ’n man teenoor sy liggaam). Let wel, nooit word hier oor die vrou se rol gepraat in isolasie van die man s’n nie. Diensbaarheid en liefde is wedersyds aanvullend. Vroue se nederige diensbaarheid aan hul mans is soortgelyk aan dié van die kerk teenoor die Here. En mans se liefde teenoor hul vroue is soos wat Christus sy kerk liefhet. Binne die veilige raamwerk van ’n liefdevolle huwelik dra vroue hul mans op die hande, terwyl mans weer hul vroue dienend liefhet en nie oor hulle probeer baasspeel nie.
Bron: ekerk.org
