Toe Jesus en sy dissipels eendag terugloop van Jerusalem na Galilea, besluit Jesus dis ’n baie korter pad om regdeur Samaria te loop. Die dissipels het gekla, maar Jesus het net begin stap. Uriah die uil wat laaskeer daar in die donker nag gesit en luister het hoe Nikodemus met Jesus praat, het vir Jesus nuuskierig gevolg om te kyk wat hy aanvang. ’n Uil is mos ’n slim voël en Uriah kon hoor dat Jesus praat net slim dinge. Hy wou meer weet.
Toe Jesus en sy dissipels in die dorp Sigar aankom, het hulle so in die middel van die warm dag gestop by die fontein van Jakob. Daar was ’n put gebou. Dit was woes warm en almal het erg gesweet. Hulle was so dors maar het nie emmers gehad om water mee te drink nie. Toe kom daar ’n Samaritaanse vrou daar aan wat vir haar huis wou kom water haal. Sy was bietjie bang vir die mans by die fontein, juis omdat hulle Jode was. Sy het geweet hoe haat die Jode haar mense, die Samaritane.
Uriah het in die naaste boom gaan sit en rus. Hy het net so warm gekry maar het net nuuskierig met sy groot oë geloer na wat Jesus gaan doen. Die dissipels het besluit om eerder na die dorp toe te gaan en kos te gaan soek.
Jesus vra toe vir die vrou: “Kan jy my help om bietjie water te skep asseblief? Ek is baie dors.”
Uriah die uil kon sien die vrou val amper om van verbasing. Sy vra Jesus toe ewe verbaas: “Hoe vra jy, wat ’n Jood is, vir my, ’n Samaritaanse vrou, water om te drink?”
Jesus het haar geantwoord: “As jy geweet het wat God gee, en wie dit is wat vir jou sê: ‘Gee My ’n bietjie water om te drink,’ sou jy Hom gevra het, en Hy sou vir jou nog beter water gegee het om te drink, water wat vir jou lewe gee!”
Die vrou vra hom toe: “Jy kan tog nie beter water gee as ons voorvader Jakob wat hierdie put vir ons gegee het en self saam met sy seuns en sy diere daaruit gedrink het nie?”
Maar Jesus antwoord haar: “Elkeen wat van hierdie water drink, sal weer dors kry; maar wie van die water gedrink het wat Ek hom sal gee, sal in alle ewigheid nooit dors kry nie. Die water wat Ek hom sal gee, sal in hom ’n fontein wees met water wat opborrel en vir hom die ewige lewe gee.”
Die vrou het vir Hom gesê: “Meneer, gee vir my van daardie water, sodat ek nie weer dors sal kry en hier hoef te kom water haal nie.”
Hy sê toe vir haar: “Gaan roep jou man en kom terug hierheen.”
Die vrou het Hom geantwoord: “Ek het nie ’n man nie.”
En Jesus sê vir haar: “Dis reg wat jy nou gesê het: ‘Ek het nie ’n man nie.’ Jy het reeds vyf gehad, en die een wat jy nou het, is nie jou man nie. Jy het die waarheid gepraat.”
Die vrou het vir Hom gesê: “Meneer, ek sien dat u ’n profeet is. Ek weet dat ons Redder gaan kom, Hy wat ook die Christus genoem word. Wanneer Hy kom, sal Hy alles vir ons verduidelik wat ons nie verstaan nie.”
Toe sê Jesus vir haar: “Dit is Ek, Ek wat met jou praat.”
Die vrou was so opgewonde dat sy reguit huis toe gehardloop het. Uriah die uil het haar gevolg want hy het gewonder wat sy gaan doen. Sy het uitasem van die hardloop, vir al die dorpsmense gaan vertel van Jesus wat by die put sit. Sy het gesê: “Kom kyk, hier is ’n man wat my alles van my weet. Is Hy nie miskien die Christus nie?”
Hulle het nuuskierig agter haar aangehardloop na die fontein toe en vir Jesus daar gekry. Hulle was so opgewonde oor alles wat hy vir hulle vertel het dat hulle hom gesmeek het om nog twee dae by hulle te bly en saam met hulle te eet en te kuier.
Toe Jesus weer vertrek hoor Uriah hoe die mense vir mekaar sê: “Ons het self na hierdie man geluister, en ons weet dat Hy waarlik die Verlosser van die wêreld is.” Hulle het begin om almal van Jesus te vertel.
Uriah het teruggevlieg na Jerusalem toe en was baie opgewonde. Hy het vir sy uilvriende gaan vertel wat hy alles gesien het. Almal was baie bly dat Jesus uiteindelik vir ons mense op aarde kom kuier het! Die storie staan in die boek Johannes 4:1-42.
NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.