Die oorspronklike 1%-aanspraak dateer uit 1975. Dit was lank voordat ’n lynregte vergelyking van individuele ‘letters’ (basispare) van die genetiese kode van die mens en die sjimpansee se DNS moontlik was – die eerste konsepontwerp van die mens-DNS is nie voor 2001 gepubliseer nie en die van die sjimpansee-DNS eers in 2005.
Die 1%-aanspraak van 1975 het gespruit uit die (nou verouderde) vergelyking van slegs bepaalde segmente van mens- en sjimpansee-DNS wat vooraf vir gelyksoortigheid afgesonder is. Die sjimpansee- en mens-DNS-stringe is toe noukeurig ondersoek vir die mate waarin hulle aan mekaar heg – ook bekend as DNS-hibridisering.
Sou ’n 1%-verskil ‘feitlik identies’ wees?
Die mensgenoom het ongeveer 3 000 miljoen ‘letters’. As die 1%-syfer korrek was, sou dit ’n verskil van 30 miljoen ‘letters’ beteken. As al die ‘letters’ gedruk word, sou dit gelykstaande wees aan tien Bybelgrootte boeke. Dit behels 50 keer die hoeveelheid DNS in die eenvoudigste bakterie. Dit is dus eintlik ’n baie groot verskil; een wat die vermoë van selfs die mees optimistiese evolusionêre scenario ver oorskry, selfs gegewe die aansprake van miljoene jare.
Wat is die werklike verskil?
Danksy verskeie navorsingspublikasies kan die mens- en sjimpansee-DNS tans met mekaar vergelyk word. Selfs dít is egter problematies omdat die sjimpansee-genoom nie vanuit niks saamgestel is nie. Segmente van die sjimpansee-DNS is eers gekodeer, dit wil sê, die volgorde van die ‘letters’ is chemies in ’n laboratorium bepaal. Deur van rekenaars gebruik te maak wat segmente vergelyk, is die stringetjies ‘letters’ toe teenoor die menslike genoom opgestel. Die menslike genoom is toe verwyder, wat ’n pseudo-sjimpansee-genoom agtergelaat het, met uiteindelike aannames oor gemeenskaplike afkoms (evolusie). Dit het ’n ‘basterkode’ geskep, wat in werklikheid nie bestaan nie. Die aanname dat evolusie wel plaasgevind het, het neerslag gevind in die samestelling van die sjimpansee-genoom wat dit meer na ’n menslike genoom laat lyk het as wat werklik die geval was. Selfs met hierdie aannames, is die werklike verskil heelwat groter as 1%.
In 2007 is ’n artikel in ‘Science’ gepubliseer oor die eendersheid van die mens- en sjimpansee-DNS getitel, ‘Relative differences: the myth of 1%’. Die outeur, John Cohen, het die voortgesette gebruik van die 1%-syfer bevraagteken. Hy het na latere navorsing verwys wat op ’n verskil van nagenoeg 5% dui. En tog bestaan die 1%-mite steeds voort in dieselfde joernaal in 2012.
Om te illustreer hoe onjuis dit is, let op die volgende: In 2012 hersien drs. Jeffrey Tomkins en Jerry Bergman gepubliseerde studies wat die mens- en sjimpansee-DNS vergelyk. Met ál die DNS in ag genome, en nie net vooraf gekose segmente nie, was hulle bevinding: “ ’n Mens kan met redelike sekerheid bepaal dat die mens- en sjimpansee-genoom nie meer as 87% identies is nie, selfs nie eens hoër as 81% nie.”
Met ander woorde, aansienlike verskille is betrokke, moontlik selfs groter as 19%. Tomkins het inderdaad sy eie deeglike vergelyking gemaak en bevind dat die verskil 30% is. Ook dat die manlike Y-chromosoom [van die mens en sjimpansee] radikaal verskil van evolusioniste se verwagtinge. Om twee komplekse genome te vergelyk is inderdaad ’n moeilike taak. Daar moet aannames gemaak word oor die belang van verskillende gedeeltes van die DNS, asook die verskille in onderskeie tipes. Byvoorbeeld, hoe moet menslike gene wat nie in sjimpansees aanwesig is nie, benader word en ook andersom? Die neiging is om dit te ignoreer en net gene wat ooreenstem te vergelyk.
Heelwat van die vergelykings het slegs proteïenkoderende gene behels (slegs 1,2% van die DNS, en verskeie proteïenkoderende gene wat gedeel word, stem inderdaad baie ooreen) met die aanname dat die res van die DNS nie ‘belangrik’, of selfs ’n tipe ‘rommel’ is. Hierdie uitgangspunt is egter nie meer houdbaar nie; trouens bykans al die DNS het waarskynlik ’n funksie, weer eens in teenstelling met die verwagtinge van evolusioniste. Selfs al sou ‘rommel’-DNS nie ’n funksie verrig nie, is die verskille hier baie groter as dié in die proteïenkoderende gedeeltes, en moet dit ingesluit word wanneer verskille bepaal word. Ons is dus níé 99% identies nie; nie naastenby nie!
Wat sou enige persentasie ooreenstemming bewys?
Nòg evolusioniste nòg kreasioniste kon voorspellings waag oor die persentasie ooreenkomste alvorens dit bereken is. Met ander woorde, of dit 99%, 95%, 70%, of wat ook al was, evolusioniste sou steeds op ’n gemeenskaplike afkoms aanspraak maak terwyl kreasioniste gemeenskaplike ontwerp sou voorhou. Om die implikasie van hierdie data te verstaan, moet in gedagte gehou word dat eksperimentele wetenskap nie hier betrokke is nie; almal maak afleidings oor die betekenis van die data, gebaseer op persoonlike wêreldbeskouings.Hoe groter die verskille tussen aap en mens is, hoe groter die probleem om dit binne die evolusionêre tydsraamwerk te probeer verklaar; gevolglik poog evolusioniste voortdurend om die verskille as onbelangrik op die agtergrond te skuif.
Die mite duur voort!
’n Vergelyking van heel genome het baie groter verskille as 1% onthul, en tog duur die mite van 1% voort. Hoekom onderskryf ‘Science’ in 2012 steeds die mite? In 2007 het Cohen vir Svante Pääbo, ’n genetikus en lid van die ‘Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology’ se sjimpansee-konsortium, so aangehaal: ‘Op die ou end, is dit ’n politieke, sosiale en kulturele kwessie oor hoe ons onderlinge verskille benader.’
Miskien weier evolusioniste om die 1%-mite te laat vaar, juis omdat dit ’n politieke, sosiale en kulturele doel dien. Wat sou daardie doel wees, buiten om die duidelike implikasie van DNS-vergelykings – dat ons baie anders as sjimpansees is – te ontken? Die mite van eendersheid is gebruik om die aanspraak te steun dat die mens op geen spesiale plek in die wêreld kan aanspraak maak nie, en dat selfs sjimpansees menseregte gegun sal moet word.
Die groot verskille klop gewis nie met evolusionêre verwagtinge nie. Dit strook wel met die mens wat uniek, afsonderlik van diere geskape is. God het die eerste Adam uit stof gemaak (Genesis 2:7) en die eerste vrou uit die man se ribbebeen (Genesis 2:22), nie uit aapmense nie. En mense, anders as ander skepsels, is na die beeld van God geskape (Genesis 1:26,27); ’n spesiale skepping. Hierdie beeld het nie verlore gegaan nie, maar is deur die sondeval geskend. God het die mens met ’n spesiale doel geskape—vir die hede sowel as die Ewigheid.
DR. DON BATTEN B.Ag.Sc. (Hons.), Ph.D. is die hoof-uitvoerende beampte van Creation Ministries International (CMI) in Australië. Dr. Johan Kruger
van CMI SA is beskikbaar vir aanbiedings: krugerjo@mweb.co.za of 021 979 0107
Bron: juig.co.za
