Reeds in die belydenis wat voor in die Bybel geplaas is, word dit duidelik. Genesis 1:1-2:4 is aanvanklik geskep om ’n nuwe perspektief vir die moedelose ballinge in Babel te bied. Die Sabbatdag word beklemtoon. Hierdie sewende dag, die dag waarop God ná sy skeppings-werk “rus”, word die mens se eerste dag. 

Die mens begin met ’n vakansiedag! Ons begin nie met verpligtinge nie, maar met vryheid. Joodse gelowiges hoef nie te werk om die “gode” gelukkig te hou nie. God sorg vir ons. Sy aarde bied genoeg dat ons tyd vir die viering van die lewe en verwondering aan God kan hê.

Vir Christene het Jesus die “rus” van God se genade duidelik gebring. Ons swoeg nie asof ons lot van onsself afhang nie. Uit vrye guns gee God ons sy vriend­-skap. Met die losmaking van die Judaïs-me word die “rus” voortaan op die eerste dag van die week, die opstandingsdag van Jesus, gevier.

Wat sou die kopskuif na Sondag as die eerste dag nie vir ’n mens kan beteken nie? Dan leef ek nie om ná sukses ’n ruskans te verdien nie, maar eerder vanuit wat ek reeds ontvang het. Dan leef ek nie meer om aansien te kry nie, maar eerder vanuit wie ek reeds is. Dan leef ek nie om eers ná die week aandag aan God en gesin te gee nie, want ek leef reeds vanuit hul liefde.

Uit die Woord: Hy het die sewende dag as gereelde rusdag geheilig, want op daardie dag het Hy gerus na al die skeppingswerk wat Hy gedoen het. – Gen. 2:3

Bron:  http://www.beeld.com/Opinie/HoofArtikels/Om-vanuit-Sondag-te-leef-20120113