Hieruit kan ons tot die gevolgtrekking kom dat dit nie verkeerd is om genoeg besittings te hê om gemaklik en sonder bekommernis te lewe nie. Hierdie aarde met al sy skeppingsprag, is vir ons om te geniet en te waardeer as ‘n gawe van God. Indien ek as gelowige in staat is om mooi goed te maak of mooi goed te koop, is dit deel van ons skeppingsopdrag om te werk en te heers.

Tog is daar groot gevare in geld en besittings: sodra dit my lewe oorheers, sodra dit God se plek in my lewe bedreig, sodra dit my selfsugtig maak, sodra dit ten koste van ander mense is, sodra dit die balans in my lewe versteur, sodra dit my tot oneerlikheid dryf, sodra dit my gierig maak, sodra dit my onbetrokke by armoede maak …

Die antwoord is geleë in balans en eenvoud, met die uitdruklike en sigbare houding dat alles wat ek besit, kom van my Here af. Hy gee vir my gawes, vermoëns en geleenthede waarmee ek hard werk om vir myself én vir ander te kan sorg. Ek ontdek die vreugde en voorreg van uitdeel en sorg vir ander. Met Gods Gees in my, is dit vir my lekkerder om te gee as om te ontvang. Om die waarheid te sê, ek is daarop ingestel om alles waarsonder ek kan klaarkom, te deel met diegene wat nie het nie. Daar ís mense wat nie kan help dat hulle arm is nie!

Bron: http://doomcharl.blogspot.com/